سرکه انگبین (کد 5)

سرکه انگبین چیست و چه خواصی دارد؟

سرکه انگبین یا همان سرکنگبین یکی از ترکیبات پرکاربرد و ارزشمند در طب سنتی ایران است که از گذشته‌های دور به‌ عنوان دارویی موثر برای پاکسازی بدن، تعدیل مزاج، و درمان بسیاری از بیماری‌ها شناخته شده است. این نوشیدنی شفابخش، از ترکیب دو ماده اصلی یعنی سرکه طبیعی (مانند سرکه سیب یا انگور) و عسل طبیعی به دست می‌آید.

ترکیب پایه سرکه انگبین و نقش آن در تعدیل مزاج

ساختار اولیه سرکه انگبین از دو جزء متضاد تشکیل شده است:

• جزء شیرین با طبع گرم (مانند عسل یا در برخی نسخه‌ها شکر، که در این صورت آن را سکنجبین می‌نامند)

• جزء ترش با طبع سرد (مانند سرکه سیب یا سرکه انگور)

این تضاد در ترکیب، سرکنگبین را به دارویی با طبعی معتدل و قابل‌ سازگار برای اغلب مزاج‌ها تبدیل کرده است. از دیدگاه حکمای طب سنتی همچون بوعلی سینا و حکیم جرجانی، با تنظیم نسبت بین جزء گرم و سرد، می‌توان نسخه‌ای خاص از سرکنگبین متناسب با مزاج افراد تهیه کرد.

انواع سرکه انگبین و کاربردهای آن

سرکه انگبین ساده، که تنها از سرکه و عسل تشکیل شده است، در اغلب موارد با بدن‌ها سازگار بوده و خاصیت متعادل‌ کننده دارد. اما با افزودن گیاهان دارویی به این ترکیب، می‌توان گونه‌های مختلفی از سرکنگبین تولید کرد که هرکدام خواص خاص درمانی دارند.

بر اساس گزارش‌های پژوهشی و منابع مکتوب طب ایرانی، تاکنون بیش از ۱۲۰۰ نوع سرکنگبین گیاهی شناسایی شده است. برخی از این نسخه‌ها برای کاهش چربی خون، برخی برای تقویت کبد، و برخی دیگر برای پاکسازی اخلاط بلغمی و سوداوی به کار می‌روند.

نحوه افزودن گیاهان دارویی به سرکنگبین

فرایند ترکیب گیاهان دارویی با سرکه انگبین به روش خاصی انجام می‌شود. ابتدا برگ یا ریشه گیاه مورد نظر در ترکیبی از آب و سرکه برای مدت ۲۴ ساعت خیسانده می‌شود. سپس آن را جوشانده، صاف کرده و عصاره به‌دست‌ آمده را به ترکیب اصلی (عسل و سرکه) اضافه می‌کنند. این روش باعث افزایش قدرت درمانی سرکنگبین و شخصی‌سازی آن برای درمان اختلالات خاص می‌شود.

خواص درمانی سرکنگبین از دیدگاه طب سنتی

برخی از فواید ثابت‌شده سرکه انگبین در منابع معتبر طب سنتی عبارت‌اند از:

• کاهش حرارت کبد و معده

• کمک به هضم بهتر غذا

• کنترل قند و چربی خون

• پاکسازی اخلاط ناسالم از بدن

• تقویت نیروی حیاتی و افزایش نشاط عمومی

خواص درمانی سرکنگبین (سکنجبین) در طب سنتی

سرکنگبین یا سکنجبین یکی از نوشیدنی‌های اصیل و کهن طب ایرانی است که به دلیل خواص گسترده‌اش در حوزه پاکسازی بدن، تعدیل مزاج و درمان بیماری‌های داخلی، همواره مورد تأکید حکمای طب سنتی قرار گرفته است.

بهترین زمان مصرف سرکه انگبین از دیدگاه حکما

از دیدگاه بسیاری از پزشکان سنتی مانند حکیم عقیلی خراسانی و بوعلی سینا، بهترین فصل برای مصرف سرکنگبین بهار و تابستان است. در این ایام، بدن به دلیل افزایش گرما و تولید بیشتر صفرا و حرارت داخلی، نیازمند خنک‌سازی و تعدیل طبع است.
سرکنگبین در این فصول باعث:

• رفع حرارت زائد بدن

• تسکین عطش و تشنگی مفرط

• تقویت و پاکسازی کبد و معده

• گشاد شدن عروق و تسهیل گردش خون

• کمک به کارکرد صحیح قلب و تقویت آن

می‌شود. بسیاری از اساتید طب سنتی این ترکیب را برای استفاده عموم، با هر نوع مزاجی، به‌عنوان یک نوشیدنی پاک‌ساز و تنظیم‌ کننده بدن توصیه می‌کنند.

اثر سرکنگبین بر تقویت سیستم ایمنی و دفع عفونت‌ها

یکی از ویژگی‌های مهم سرکنگبین، توانایی آن در دفع عفونت‌های داخلی بدن است. این خاصیت، حاصل تعامل عملکردی دو جزء اصلی آن است:

• عسل طبیعی، که به دلیل خاصیت ضدباکتری و ضدالتهابی قوی، نقش مهمی در پاکسازی بافت‌ها و مجاری داخلی بدن از عوامل بیماری‌زا دارد.

• سرکه طبیعی (سیب یا انگور)، که با تنگ‌ کردن منافذ و تنظیم PH بدن، از بازگشت مجدد عوامل عفونی جلوگیری می‌کند.

این ویژگی سبب شده که سرکه انگبین، به‌ویژه در ترکیب با گیاهان ضد عفونت مانند آویشن، بومادران یا مرزنجوش، در درمان عفونت‌های مزمن مفید واقع شود.

تعادل اخلاط با سرکه انگبین

از دیگر فواید کلیدی سرکنگبین، نقش آن در تنظیم اخلاط بدن است. بر اساس اصول اخلاط اربعه در طب ایرانی:

سرکه انگبین توانایی دارد اخلاط رقیق را غلیظ و اخلاط غلیظ را رقیق نماید، و بدین وسیله تعادل طبیعی بین سودا، بلغم، دم و صفرا را حفظ کند.

این خاصیت باعث می‌شود بسیاری از بیماری‌های ناشی از غلبه یک خلط خاص (مانند صفرا در گرمازدگی یا بلغم در سردی) با مصرف سرکنگبین تعدیل شوند.